Hola, ¿qué tal? Aquí estoy con un nuevo episodio de nuestro podcast sobre derechos humanos u otras curiosidades , donde exploramos la diversidad y las problemáticas del mundo!
Me encantan las entidades que trabajan sobre la memoria histórica. En Canarias tenemos Tefia.
Una de mis favoritas es el Auschwitz Memorial Museum. Sin embargo, ha habido ocasiones en los que no me ha gustado lo expuesto.
-Es el caso de la película "El niño del pijama de rayas". Si los padres adoctrina a sus hijos en el odio, acabarán odiando, pero ¿ Por qué no pueden hacer amigos con otros que no son como él? Entiendo la película como una oda a la amistad y a dejar las diferencias y que todos podemos sufrir el horror.
- "El tatuador de Auschwitz "
Durante más de 50 años, Lale Sokolov guardó un secreto nacido en los horrores de la Europa de la Segunda Guerra Mundial, en un lugar que fue testigo de algunas de las peores atrocidades cometidas por un ser humano contra otro ser humano.
Para el Museo, es una romantización de los hechos. Lo prefiero antes de cree que Oskar Schindler era un héroe
Y con esto concluyo episodio de hoy, ¡nos vemos en el siguiente!
Si tienen algún comentario o sugerencia para futuros episodios, pueden escribirme algún comentario.
Hi how are you? Here I am with a new episode of our podcast about human rights or other curiosities, where we explore diversity and problems in the world!
I love entities that work on historical memory. In the Canary Islands we have Tefía.
One of my favorites is the Auschwitz Memorial Museum. However, there have been times when I have not liked what was stated.
-This is the case of the movie "The Boy in the Striped Pajamas". If parents indoctrinate their children in hatred, they will end up hating, but why can't they make friends with others who are not like them? I understand the film as an ode to friendship and letting go of differences and that we can all suffer horror.
- "The tattooist of Auschwitz"
For more than 50 years, Lale Sokolov kept a secret born in the horrors of World War II Europe, in a place that witnessed some of the worst atrocities committed by a human being against another human being.
For the Museum, it is a romanization of the facts. I prefer it to believing that Oskar Schidler was a hero
And with this I conclude today's episode, see you in the next one!
If you have any comments or suggestions for future episodes, you can write me a comment.
Hallo, wie geht es dir? Hier bin ich mit einer neuen Folge unseres Podcasts über Menschenrechte oder andere Kuriositäten, in der wir Vielfalt und Probleme in der Welt erforschen!
Ich liebe Einrichtungen, die sich mit dem historischen Gedächtnis beschäftigen. Auf den Kanarischen Inseln haben wir Tefía.
Eines meiner Lieblingsmuseen ist das Auschwitz-Gedenkmuseum. Es gab jedoch Zeiten, in denen mir nicht gefiel, was dort gesagt wurde.
– Das ist der Fall beim Film „Der Junge im gestreiften Pyjama“. Wenn Eltern ihren Kindern Hass eintrichtern, werden sie am Ende hassen, aber warum können sie keine Freundschaften mit anderen schließen, die nicht so sind wie sie? Ich verstehe den Film als eine Ode an die Freundschaft und das Aufgeben von Unterschieden und daran, dass wir alle Grausamkeiten erleiden können.
– „Der Tätowierer von Auschwitz“
Über 50 Jahre lang bewahrte Lale Sokolov ein Geheimnis, das in den Schrecken des Zweiten Weltkriegs in Europa geboren wurde, an einem Ort, der Zeuge einiger der schlimmsten Gräueltaten wurde, die ein Mensch an einem anderen Menschen begangen hat.
Für das Museum ist es eine Romanisierung der Fakten. Das ist mir lieber, als zu glauben, dass Oskar Schindler ein Held war.
Und damit beende ich die heutige Folge, wir sehen uns in der nächsten!
Wenn ihr Anmerkungen oder Vorschläge für zukünftige Folgen habt, könnt ihr mir gerne einen Kommentar schreiben.
Salut, comment allez-vous ? Me voici avec un nouvel épisode de notre podcast sur les droits de l'homme ou d'autres curiosités, où nous explorons la diversité et les problèmes du monde !
J'adore les entités qui travaillent sur la mémoire historique. Aux îles Canaries, nous avons Tefía.
L'un de mes préférés est le Musée Mémorial d'Auschwitz. Cependant, il y a eu des moments où je n'ai pas aimé ce qui y était dit.
-C'est le cas du film "Le garçon au pyjama rayé". Si les parents endoctrinent leurs enfants dans la haine, ils finiront par détester, mais pourquoi ne peuvent-ils pas se lier d'amitié avec d'autres qui ne leur ressemblent pas ? Je comprends le film comme une ode à l'amitié et au fait de laisser tomber les différences et que nous pouvons tous souffrir de l'horreur.
- "Le tatoueur d'Auschwitz"
Pendant plus de 50 ans, Lale Sokolov a gardé un secret né dans les horreurs de la Seconde Guerre mondiale en Europe, dans un lieu qui a été témoin de certaines des pires atrocités commises par un être humain contre un autre être humain.
Pour le Musée, c'est une romanisation des faits. Je préfère cela à croire qu'Oskar Schidler était un héros
Et c'est avec cela que je conclus l'épisode d'aujourd'hui, à bientôt pour le prochain !
Si vous avez des commentaires ou des suggestions pour les prochains épisodes, vous pouvez m'écrire un commentaire.
مرحباً، كيف حالك؟ ها أنا ذا مع حلقة جديدة من بودكاستنا حول حقوق الإنسان أو غيرها من الفضوليات، حيث نستكشف التنوع والمشاكل في العالم!
أنا أحب الكيانات التي تعمل على الذاكرة التاريخية. في جزر الكناري لدينا تيفيا.
أحد المفضلات لدي هو متحف أوشفيتز التذكاري. ومع ذلك، كانت هناك أوقات لم يعجبني فيها ما قيل.
- هذه هي حالة فيلم "الصبي في البيجامة المخططة". إذا قام الآباء بغرس الكراهية في أذهان أطفالهم، فسوف ينتهي بهم الأمر إلى الكراهية، ولكن لماذا لا يمكنهم تكوين صداقات مع آخرين ليسوا مثلهم؟ أفهم الفيلم باعتباره قصيدة عن الصداقة والتخلي عن الاختلافات وأننا جميعًا يمكن أن نعاني من الرعب.
- "وشم أوشفيتز"
لأكثر من 50 عامًا، احتفظ لال سوكولوف بسر ولد في أهوال الحرب العالمية الثانية في أوروبا، في مكان شهد بعضًا من أسوأ الفظائع التي ارتكبها إنسان ضد إنسان آخر.
بالنسبة للمتحف، فهو رومنة للحقائق. أفضل ذلك على الاعتقاد بأن أوسكار شيدلر كان بطلاً
وبهذا أنهي حلقة اليوم، إلى اللقاء في الحلقة القادمة!
إذا كان لديك أي تعليقات أو اقتراحات لحلقات مستقبلية، يمكنك أن تكتب لي تعليقًا.
היי, מה שלומך? הנה אני עם פרק חדש בפודקאסט שלנו על זכויות אדם או קוריוזים אחרים, שבו אנו חוקרים מגוון ובעיות בעולם!
אני אוהב ישויות שעובדות על זיכרון היסטורי. באיים הקנריים יש לנו טפיה.
אחד האהובים עלי הוא מוזיאון הזיכרון של אושוויץ. עם זאת, היו מקרים שבהם לא אהבתי את מה שנאמר.
-זה המקרה של הסרט "הילד בפיג'מת הפסים". אם הורים ידרדרו את ילדיהם בשנאה, בסופו של דבר הם ישנאו, אבל למה הם לא יכולים להתיידד עם אחרים שאינם כמוהם? אני מבין את הסרט כאודה לחברות ולהשתחררות מההבדלים ושכולנו יכולים לסבול מאימה.
- "המקעקע מאושוויץ"
במשך יותר מ-50 שנה שמר לאל סוקולוב סוד שנולד בזוועות אירופה של מלחמת העולם השנייה, במקום שהיה עד לכמה מהזוועות הקשות ביותר שביצע בן אדם כלפי בן אדם אחר.
עבור המוזיאון, זוהי רומנטיזציה של העובדות. אני מעדיף את זה מאשר להאמין שאוסקר שידלר היה גיבור
ובזה אני מסיים את הפרק של היום, נתראה בפרק הבא!
אם יש לך הערות או הצעות לפרקים עתידיים, אתה יכול לכתוב לי תגובה.
Cześć, jak się masz? Oto nowy odcinek naszego podcastu o prawach człowieka lub innych ciekawostkach, w którym badamy różnorodność i problemy na świecie!
Uwielbiam podmioty, które pracują nad pamięcią historyczną. Na Wyspach Kanaryjskich mamy Tefíę.
Jednym z moich ulubionych jest Muzeum Pamięci Auschwitz. Jednak były chwile, kiedy nie podobało mi się to, co zostało powiedziane.
- Tak jest w przypadku filmu „Chłopiec w pasiastej piżamie”. Jeśli rodzice indoktrynują swoje dzieci nienawiścią, skończą z nienawiścią, ale dlaczego nie mogą zaprzyjaźnić się z innymi, którzy nie są tacy jak oni? Rozumiem ten film jako odę do przyjaźni i porzucania różnic i że wszyscy możemy cierpieć z powodu horroru.
- „Tatuażysta z Auschwitz”
Przez ponad 50 lat Lale Sokolov skrywał tajemnicę zrodzoną z horrorów II wojny światowej w Europie, w miejscu, które było świadkiem jednych z najgorszych okrucieństw popełnionych przez człowieka na drugim człowieku.
Dla muzeum jest to romanizacja faktów. Wolę to niż wierzyć, że Oskar Schidler był bohaterem
I tym kończę dzisiejszy odcinek, do zobaczenia w następnym!
Jeśli masz jakieś komentarze lub sugestie dotyczące przyszłych odcinków, możesz napisać do mnie komentarz.
Szia hogy vagytok? Itt vagyok az emberi jogokról és egyéb érdekességekről szóló podcastunk új epizódjával, ahol a világ sokszínűségét és problémáit tárjuk fel!
Szeretem azokat az entitásokat, amelyek a történelmi emlékezeten dolgoznak. A Kanári-szigeteken van Tefía.
Az egyik kedvencem az Auschwitz Memorial Museum. Előfordult azonban, hogy nem tetszett, ami elhangzott.
-Ez a "Csíkos pizsamás fiú" című film esete. Ha a szülők gyűlöletbe kényszerítik gyermekeiket, akkor gyűlölködni fognak, de miért nem tudnak barátkozni másokkal, akik nem olyanok, mint ők? Úgy értem a filmet, mint egy ódát a barátságról és a nézeteltérések elengedéséről, és arról, hogy mindannyian horrort szenvedhetünk el.
- "Az auschwitzi tetováló"
Lale Sokolov több mint 50 éven át őrzött egy titkot, amely a második világháború európai borzalmaiban született, egy olyan helyen, ahol az emberi lények által egy másik ember ellen elkövetett legrosszabb atrocitások tanúja volt.
A Múzeum számára ez a tények romanizálása. Jobban szeretem, mint azt hinni, hogy Oskar Schidler hős volt
És ezzel zárom a mai részt, találkozunk a következőben!
Ha bármilyen észrevétele vagy javaslata van a jövőbeli epizódokkal kapcsolatban, írjon nekem egy megjegyzést.
PODCAST
Historias desde el horror ( XXXI) : la literatura sobre nazis
¡Sé líder de tu comunidad! - Be a leader of your community!
Mi labor de sensibilización continúa en - My awareness work continues in:
Patricia López Muñoz
Técnico Superior en Animación Sociocultural
Técnico Especialista en Inmigración
Técnico Superior en Integración Social
No hay comentarios:
Publicar un comentario