Hola que tal. Bienvenidos a Conviviendo entre Culturas, desde Canarias para el mundo.
Esta es una mirada cruda y sin filtros a los capítulos más oscuros de la historia. En cada episodio exploramos dictaduras, crímenes de odio y regímenes de terror que dejaron cicatrices imborrables en la humanidad. Voces silenciadas, memorias olvidadas y verdades incómodas que necesitan ser contadas.
Cuando analizamos la era nazi , una de las preguntas que podemos hacernos es, cómo pudieron tener semejante capacidad de movilización. La respuesta es fácil de entender si nos atenemos a las infraestructuras existentes, entre ellas los trenes. Obviamente los campos de concentración no están ahí porque sí : son zonas estratégicamente conectadas.
En Europa occidental y central, los trenes solían estar compuestos por vagones de pasajeros de tercera clase, pero en Europa oriental se utilizaban vagones de mercancías o vagones de ganado; estos últimos podían llevar hasta 150 deportados, aunque 50 era el número propuesto por las normas de la SS. No se suministraba comida ni agua. Los vagones de mercancías cubiertos sólo estaban equipados con una letrina de cubo. Una pequeña ventana con barrotes proporcionaba una ventilación irregular, lo que a menudo provocaba múltiples muertes por asfixia o exposición a los elementos.
Y con esto concluyo el episodio de hoy,, ¡nos vemos en el próximo!
Si tienes algún comentario o sugerencia para futuros episodios, puedes escribirme un comentario.
Hello, how are you? Welcome to this podcast, from the Canary Islands to the world.
This is a raw, unfiltered look at the darkest chapters in history. In each episode, we explore dictatorships, hate crimes, and regimes of terror that left indelible scars on humanity. Silenced voices, forgotten memories, and uncomfortable truths that need to be told.
When we analyze the Nazi era, one of the questions we might ask is how they could have had such a capacity for mobilization. The answer is easy to understand if we look at the existing infrastructure, including trains. Obviously, the concentration camps weren't there for no reason: they were strategically connected areas.
In Western and Central Europe, trains were usually made up of third-class passenger cars, but in Eastern Europe, freight cars or cattle cars were used; the latter could carry up to 150 deportees, although 50 was the number suggested by SS regulations. No food or water was provided. The covered freight cars were only equipped with a bucket latrine. A small, barred window provided uneven ventilation, often resulting in multiple deaths from suffocation or exposure to the elements.
And with that, I conclude today's episode. See you in the next one!
If you have any comments or suggestions for future episodes, please leave a comment.
Hallo, wie geht es dir? Willkommen zu diesem Podcast, von den Kanarischen Inseln in die Welt.
Dies ist ein unverfälschter, ungefilterter Blick auf die dunkelsten Kapitel der Geschichte. In jeder Folge untersuchen wir Diktaturen, Hassverbrechen und Terrorregime, die unauslöschliche Narben in der Menschheit hinterlassen haben. Verstummene Stimmen, vergessene Erinnerungen und unbequeme Wahrheiten, die erzählt werden müssen.
Wenn wir die Nazizeit analysieren, stellt sich unter anderem die Frage, wie die Nazis eine solche Mobilisierungsfähigkeit haben konnten. Die Antwort ist leicht verständlich, wenn man sich die vorhandene Infrastruktur, einschließlich der Züge, ansieht. Natürlich gab es die Konzentrationslager nicht ohne Grund: Sie waren strategisch gut vernetzte Gebiete.
In West- und Mitteleuropa bestanden Züge meist aus Personenwagen dritter Klasse, in Osteuropa wurden jedoch Güter- oder Viehwaggons eingesetzt; letztere konnten bis zu 150 Deportierte befördern, obwohl die SS-Vorschriften eine maximale Anzahl von 50 vorsahen. Es gab weder Verpflegung noch Wasser. Die gedeckten Güterwaggons waren lediglich mit einer Eimerlatrine ausgestattet. Ein kleines, vergittertes Fenster sorgte für eine ungleichmäßige Belüftung, was oft zu mehreren Todesfällen durch Ersticken oder Witterungseinflüsse führte.
Und damit beende ich die heutige Folge. Bis zur nächsten!
Wenn Sie Anmerkungen oder Vorschläge für zukünftige Folgen haben, hinterlassen Sie gerne einen Kommentar.
Bonjour, comment allez-vous ? Bienvenue dans ce podcast, des îles Canaries au monde entier.
Ce podcast offre un regard cru et sans filtre sur les chapitres les plus sombres de l'histoire. Dans chaque épisode, nous explorons les dictatures, les crimes haineux et les régimes de terreur qui ont laissé des cicatrices indélébiles sur l'humanité. Des voix réduites au silence, des souvenirs oubliés et des vérités dérangeantes qui méritent d'être dites.
Lorsque l'on analyse l'époque nazie, on peut se demander comment ils ont pu avoir une telle capacité de mobilisation. La réponse est facile à comprendre si l'on examine les infrastructures existantes, y compris les trains. Évidemment, les camps de concentration n'étaient pas là sans raison : ils constituaient des zones stratégiquement connectées.
En Europe occidentale et centrale, les trains étaient généralement composés de wagons de troisième classe, mais en Europe de l'Est, on utilisait des wagons de marchandises ou des wagons à bestiaux ; ces derniers pouvaient transporter jusqu'à 150 déportés, alors que 50 était le nombre suggéré par la réglementation SS. Ni nourriture ni eau n'étaient fournies. Les wagons couverts n'étaient équipés que de latrines à seaux. Une petite fenêtre grillagée assurait une ventilation inégale, entraînant souvent de multiples décès par suffocation ou exposition aux éléments.
Et avec cela, je conclus l'épisode d'aujourd'hui. Rendez-vous dans le prochain !
Si vous avez des commentaires ou des suggestions pour les prochains épisodes, n'hésitez pas à laisser un commentaire.
مرحباً، كيف حالك؟ أهلاً بكم في هذا البودكاست، من جزر الكناري إلى العالم.
هذه نظرةٌ عفويةٌ وشفافةٌ على أحلك فصول التاريخ. في كل حلقة، نستكشف الديكتاتوريات، وجرائم الكراهية، وأنظمة الإرهاب التي خلّفت ندوباً لا تُمحى على الإنسانية. أصواتٌ مكتومة، وذكرياتٌ منسية، وحقائقٌ مؤلمةٌ تحتاج إلى سرد.
عندما نحلل الحقبة النازية، قد نتساءل كيف امتلكوا هذه القدرة على التعبئة. الإجابة سهلة الفهم إذا نظرنا إلى البنية التحتية القائمة، بما في ذلك القطارات. من الواضح أن معسكرات الاعتقال لم تكن موجودةً عبثاً: كانت مناطق متصلة استراتيجياً.
في أوروبا الغربية والوسطى، كانت القطارات عادةً تتكون من عربات ركاب من الدرجة الثالثة، أما في أوروبا الشرقية، فقد استُخدمت عربات الشحن أو عربات نقل الماشية؛ وكانت الأخيرة قادرةً على حمل ما يصل إلى 150 مُرحّلاً، على الرغم من أن 50 هو العدد الذي اقترحته لوائح قوات الأمن الخاصة (SS). لم يُقدَّم لهم طعامٌ أو ماء. كانت عربات الشحن المغطاة مزودة بمراحيض دلوية فقط. وكانت نافذة صغيرة ذات قضبان تُوفر تهوية غير متساوية، مما يؤدي غالبًا إلى وفيات متعددة نتيجة الاختناق أو التعرض للعوامل الجوية.
وبهذا، أختتم حلقة اليوم. نراكم في الحلقة القادمة!
إذا كانت لديكم أي تعليقات أو اقتراحات للحلقات القادمة، يُرجى ترك تعليق.
Hæ, hvernig hefurðu það? Velkomin(n) í þennan hlaðvarp, frá Kanaríeyjum til heimsins.
Þetta er hrá og ósíuð sýn á myrkustu kafla sögunnar. Í hverjum þætti skoðum við einræði, hatursglæpi og hryðjuverkastjórnir sem skildu eftir sig óafmáanleg ör á mannkyninu. Þaggaðar raddir, gleymdar minningar og óþægilegan sannleika sem þarf að segja.
Þegar við greinum nasistatímabilið gætum við spurt okkur hvernig þeir gátu haft slíka getu til að virkja herinn. Svarið er auðvelt að skilja ef við skoðum núverandi innviði, þar á meðal lestir. Augljóslega voru fangabúðirnar ekki til staðar að ástæðulausu: þær voru strategískt tengd svæði.
Í Vestur- og Mið-Evrópu voru lestir venjulega gerðar úr þriðja flokks fólksvagnum, en í Austur-Evrópu voru notaðir flutningavagnar eða nautgripavagnar; þeir síðarnefndu gátu flutt allt að 150 útlæga fanga, þó að 50 væri sá fjöldi sem SS-reglugerðir lögðu til. Enginn matur eða vatn var veitt. Þöktu flutningavagnarnir voru aðeins búnir fötuklósetti. Lítill, ristaður gluggi tryggði ójafna loftræstingu, sem oft leiddi til margra dauðsfalla vegna köfnunar eða útsetningar fyrir veðri og vindum.
Og með því lýk ég þætti dagsins. Sjáumst í næsta!
Ef þú hefur einhverjar athugasemdir eða tillögur að framtíðarþáttum, vinsamlegast skildu eftir athugasemd.
Merhaba, nasılsınız? Kanarya Adaları'ndan dünyaya bu podcast'e hoş geldiniz.
Bu, tarihin en karanlık bölümlerine dair ham, filtresiz bir bakış. Her bölümde, insanlıkta silinmez yaralar bırakan diktatörlükleri, nefret suçlarını ve terör rejimlerini inceliyoruz. Susturulmuş sesler, unutulmuş anılar ve anlatılması gereken rahatsız edici gerçekler.
Nazi dönemini analiz ettiğimizde, sorabileceğimiz sorulardan biri, nasıl böyle bir seferberlik kapasitesine sahip olabildikleridir. Trenler de dahil olmak üzere mevcut altyapıya bakarsak cevabı anlamak kolaydır. Açıkçası, toplama kampları boşuna orada değildi: stratejik olarak bağlantılı bölgelerdi.
Batı ve Orta Avrupa'da trenler genellikle üçüncü sınıf yolcu vagonlarından oluşuyordu, ancak Doğu Avrupa'da yük vagonları veya sığır vagonları kullanılıyordu; ikincisi, SS yönetmeliklerinin önerdiği sayı 50 olmasına rağmen 150'ye kadar sürgün taşıyabiliyordu. Yiyecek veya su sağlanmıyordu. Kapalı yük vagonları yalnızca kovalı tuvaletle donatılmıştı. Küçük, parmaklıklı bir pencere eşit olmayan bir havalandırma sağlıyordu ve çoğu zaman boğulma veya hava koşullarına maruz kalma nedeniyle çok sayıda ölümle sonuçlanıyordu.
Ve bununla bugünkü bölümü sonlandırıyorum. Bir sonrakinde görüşürüz!
Gelecek bölümler için yorumlarınız veya önerileriniz varsa lütfen yorum bırakın.
No hay comentarios:
Publicar un comentario