Como comenté ayer, cuando Martin Luther King empezó la "campaña de los Pobres", en el reportaje se nombró a los "little dixies" , barrios blancos que luchan por sobrevivir y consideran que si se les daba derechos a la población negra, ellos perdían los suyos
Pobres blancos contra pobres negros. Lo mismo que ocurrió aquí: la extrema derecha y las políticas de “emergencia” alimentan la xenofobia en Canarias.
Así fue como parte de la población, la joven, en varios barrios de Gran Canaria, hubieran choques con migrantes.
Y empiezan los bulos: hay miedo a perder empleos, aunque ellos no pueden trabajar, miedo a unos supuestos planes de Marruecos de “invadir” las islas, que nos quitan la sanidad...
Se asumen bulos como ciertos, la sobredimensión de las cifras y los prejuicios derivados del racismo estructural, son algunas de las características repetidas por aquellos vecinos que se muestran de forma activa rechazo a la acogida de inmigrantes en las zonas próximas donde viven.
As I mentioned yesterday, when Martin Luther King started the "Poor People's Campaign", the report named the "little dixies", white neighborhoods that fight to survive and believe that if the black population were given rights, they would lose. theirs
Poor whites against poor blacks. The same thing that happened here: the extreme right and “emergency” policies fuel xenophobia in the Canary Islands.
This is how part of the population, the young woman, in several neighborhoods of Gran Canaria, had clashes with migrants.
And the hoaxes begin: there is fear of losing jobs, even though they cannot work, fear of Morocco's alleged plans to “invade” the islands, which will take away our healthcare...
Hoaxes are assumed to be true, the overestimation of the figures and the prejudices derived from structural racism are some of the characteristics repeated by those neighbors who actively reject the reception of immigrants in the nearby areas where they live.
Wie ich gestern erwähnte, nannte Martin Luther King, als er die „Kampagne der Armen“ startete, in dem Bericht die „Little Dixies“, weiße Viertel, die ums Überleben kämpfen und glauben, dass sie verlieren würden, wenn der schwarzen Bevölkerung Rechte gegeben würden. ihre
Arme Weiße gegen arme Schwarze. Das Gleiche ist auch hier passiert: Die extreme Rechte und die „Notstands“-Politik schüren die Fremdenfeindlichkeit auf den Kanarischen Inseln.
So kam es in Teilen der Bevölkerung, so die junge Frau, in mehreren Stadtteilen Gran Canarias zu Zusammenstößen mit Migranten.
Und die Falschmeldungen beginnen: Es besteht die Angst vor dem Verlust von Arbeitsplätzen, obwohl sie nicht arbeiten können, die Angst vor den angeblichen Plänen Marokkos, die Inseln zu „überfallen“, was uns die Gesundheitsversorgung rauben würde …
Falschmeldungen, die Überschätzung der Zahlen und Vorurteile aus strukturellem Rassismus gehören zu den Charakteristika derjenigen Nachbarn, die die Aufnahme von Einwanderern in ihren Wohngebieten aktiv ablehnen.
Comme je l'ai mentionné hier, lorsque Martin Luther King a lancé la « Campagne des pauvres », le rapport appelait les « petits dixies », des quartiers blancs qui luttent pour survivre et croient que si la population noire obtenait des droits, elle les perdrait. les leurs
Pauvres Blancs contre pauvres Noirs. La même chose s’est produite ici : l’extrême droite et la politique « d’urgence » alimentent la xénophobie aux îles Canaries.
C'est ainsi qu'une partie de la population, la jeune femme, dans plusieurs quartiers de Gran Canaria, a eu des affrontements avec des migrants.
Et les canulars commencent : il y a la peur de perdre leur emploi, même s'ils ne peuvent pas travailler, la peur des prétendus projets du Maroc d'« envahir » les îles, ce qui nous priverait de nos soins de santé...
Les canulars sont présumés vrais, la surestimation des chiffres et les préjugés dérivés du racisme structurel sont quelques-unes des caractéristiques répétées par les voisins qui rejettent activement l'accueil des immigrés dans les zones proches où ils vivent.
وكما ذكرت بالأمس، عندما بدأ مارتن لوثر كينغ "حملة الفقراء"، أطلق التقرير اسم "ديكسي الصغيرة"، وهي الأحياء البيضاء التي تكافح من أجل البقاء وتعتقد أنه إذا حصل السكان السود على حقوقهم، فسوف يخسرون. لهم
البيض الفقراء ضد السود الفقراء. نفس الشيء الذي حدث هنا: اليمين المتطرف وسياسات "الطوارئ" تغذي كراهية الأجانب في جزر الكناري.
هكذا اشتبك جزء من السكان، الشابة، في عدة أحياء في غران كناريا، مع المهاجرين.
وبدأت الخدع: هناك خوف من فقدان الوظائف، على الرغم من أنهم لا يستطيعون العمل، والخوف من خطط المغرب المزعومة "لغزو" الجزر، الأمر الذي سيحرمنا من الرعاية الصحية...
من المفترض أن تكون الخدع صحيحة، والمبالغة في تقدير الأرقام والأحكام المسبقة المستمدة من العنصرية الهيكلية هي بعض الخصائص التي يكررها هؤلاء الجيران الذين يرفضون بشدة استقبال المهاجرين في المناطق المجاورة التي يعيشون فيها.
Όπως ανέφερα χθες, όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ξεκίνησε την «Εκστρατεία των Φτωχών», η έκθεση ονόμαζε τους «μικρούς ντιξ», τις λευκές γειτονιές που μάχονται για να επιβιώσουν και πιστεύουν ότι αν δινόταν δικαιώματα στον μαύρο πληθυσμό, θα έχανε. δικο τους
Φτωχοί λευκοί εναντίον φτωχών μαύρων. Το ίδιο πράγμα που συνέβη εδώ: η ακροδεξιά και οι πολιτικές «έκτακτης ανάγκης» πυροδοτούν την ξενοφοβία στα Κανάρια Νησιά.
Κάπως έτσι, μέρος του πληθυσμού, η νεαρή γυναίκα, σε αρκετές γειτονιές της Γκραν Κανάρια, είχε συγκρούσεις με μετανάστες.
Και άρχισαν οι φάρσες: υπάρχει φόβος να χάσουν θέσεις εργασίας, παρόλο που δεν μπορούν να εργαστούν, φόβος για τα υποτιθέμενα σχέδια του Μαρόκου να «εισβάλει» στα νησιά, που θα μας αφαιρέσουν την υγειονομική περίθαλψη...
Οι φάρσες υποτίθεται ότι είναι αληθινές, η υπερεκτίμηση των στοιχείων και οι προκαταλήψεις που προέρχονται από τον δομικό ρατσισμό είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που επαναλαμβάνονται από εκείνους τους γείτονες που απορρίπτουν ενεργά την υποδοχή μεταναστών στις κοντινές περιοχές όπου ζουν.
Como mencionei ontem, quando Martin Luther King iniciou a “Campanha dos Pobres”, o relatório nomeou os “pequenos dixies”, bairros brancos que lutam para sobreviver e acreditam que se fossem dados direitos à população negra, perderiam. deles
Brancos pobres contra negros pobres. O mesmo que aconteceu aqui: a extrema direita e as políticas de “emergência” alimentam a xenofobia nas Ilhas Canárias.
Foi assim que parte da população, a jovem, em vários bairros da Gran Canaria, teve confrontos com migrantes.
E começaram as farsas: há medo de perder o emprego, mesmo não podendo trabalhar, medo dos alegados planos de Marrocos de “invadir” as ilhas, o que tirará os nossos cuidados de saúde...
Os boatos são considerados verdadeiros, a superestimação dos números e os preconceitos derivados do racismo estrutural são algumas das características repetidas por aqueles vizinhos que rejeitam ativamente a recepção de imigrantes nas áreas próximas onde vivem.
PODCAST
La aporofobia entre pobres
Patricia López Muñoz
Técnico Superior en Animación Sociocultural
Técnico Especialista en Inmigración
Técnico Superior en Integración Social
No hay comentarios:
Publicar un comentario